اگرچه سخت و کشنده است،تو برو دیگر

 رسیده عشق من و تو به لحظه ی آخر

 گناه ازمن  بود یا تو دگر فرقی نیست

 اگر که خوب بود یا بد،برو زمن بگذر

 من و تو درک نکردیم یکدیگرراهیچ

 و بازرابطه ها تیره میشود و بدتر

 شبیه قصه سنگ است و شیشه،عشق ما

 شکست سنگ غرورت دل من آخر

 ندیده ام من ازاین عشق رنگ آرامش

 شبیه قایقی بی تکیه گاه و بی لنگر

 چه فایده که بگویم دوستت دارم

 چراکه حرف مرا تو نمیکنی باور

 نشان ز زخم قدیمی و کهنه ای دارد

 تمام شعرو غزل های این دفتر...

 میگم برو ولی نشنیده بگیراز من

چه شام ها که چراغم فروغ ماه تو بود

 پناهگاه شبم گیسوی سیاه تو بود

 اگر به عشق تو دیوانگی گناه منست

 ز من رمیدن و بیگانگی گناه تو بود

 دلم به مهر تو یکدم غم زمانه نداشت

 که این پرنده ی خوش نغمه در پناه تو بود

 عنایتی که دلم را همیشه خوش میداشت

 اگر نهان نکنی لطف گاهگاه تو بود

 بلور اشک ، به چشمم شکست وقت وداع

 که اولین غم من ، آخرین نگاه تو بود !